Hospicjum (łac. hospitium): przyjaźń, gościnne przyjęcie, gościnny dom, gospoda. Słowo: hospes – gość, gościnność (de Walden-Gałuszko, 1996).

Opieka hospicyjna: wszechstronna i całościowa opieka nad ludźmi chorującymi na nieuleczalne, postępujące choroby w terminalnym okresie. Według powstałego w 1990 roku raportu Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) opieka hospicyjna jest to „aktywna, dotycząca wszystkich sfer życia opieka nad pacjentem cierpiącym na schorzenie niepoddające się leczeniu przyczynowemu”.

Opieka paliatywna (łac. palium): została przez WHO określona jako „podejście poprawiające jakość życia pacjentów oraz ich rodzin w obliczu śmiertelnych chorób”.

Okres terminalny: etap choroby, w którym bezpowrotnie ustała możliwość dalszego przedłużania życia za pomocą leczenia onkologicznego (Łuczak, 2000).

Formy opieki hospicyjno-paliatywnej: opieka ambulatoryjna, opieka domowa, opieka stacjonarna, opieka dzienna, zespoły wspierające, zespoły wspomagające osieroconych.

Hospicjum domowe: opieka hospicyjna prowadzona w domu chorego. Zespół hospicyjny współpracując z rodziną roztacza opiekę nad chorym w jego domu, zwykle w sytuacji, gdy jest on już wypisany ze szpitala, po ostatnich zabiegach zwalczających chorobę, jakie można było przeprowadzić z medycznego punktu widzenia. Hospicja takie zajmują się również wypożyczaniem specjalistycznego sprzętu, szkoleniem rodziny w pielęgnacji i postępowaniu z chorym.

Hospicjum stacjonarne: przeznaczone jest głównie dla pacjentów, którzy wymagają - ze względu na ciężki przebieg nowotworu - stałej, całodobowej specjalistycznej opieki medycznej. Ten rodzaj opieki może być stosowany również wobec osób samotnych, nieposiadających bliskich.

Cel opieki: poprawa jakości życia chorych oraz ich rodzin przez usuwanie lub zmniejszanie objawów chorobowych, łagodzenie cierpień duchowych, pomoc społeczną, psychologiczną, medyczną w czasie trwania choroby i w osieroceniu.

Istotne obowiązki życiowe ostatniego etapu życia: uregulowanie ważnych spraw rodzinnych, zrobienie testamentu, dla człowieka wierzącego – przyjęcie sakramentów świętych.